نگهداری و پرورش گیاه سانسوریا

سانسوریا (که به عنوان گیاه ماری یا زبان مادر شوهر نیز شناخته می شود) یکی از محبوب ترین و سرسخت ترین گونه های گیاهان خانگی است. دارای برگهای سفت است که بسته به نوع آن از 180 تا 240 پا قد میکشد. گیاهان سانسوریا معمولاً دارای برگهای نواری شکل سبز هستند، در حالی که گونه ابلق آن، معمولاً حاشیه زرد رنگی دارند.

سانسوریا عضو خانواده Asparagacea است – خویشاوند مارچوبه. سانسوریا برای اولین بار در چین پرورش داده شد و به عنوان گنج گیاهان خانگی نگهداری می شد، زیرا عقیده بر این بود که هشت خدایان فضیلت های خود را (زندگی طولانی ، رفاه ، هوش ، زیبایی ، هنر ، شعر ، سلامتی و قدرت) به کسانی که گیاه سانسوریا پرورش می دادند اهدا می کردند. سانسوریا همچنین در بین چندین گیاه انتخاب شده توسط ناسا برای مطالعه در مورد چگونگی استفاده از گیاهان برای تصفیه هوا و مبارزه با “سندرم ساختمان بیمار” است. طبق مطالعات مشترکی که توسط دپارتمان باغبانی دانشگاه جورجیا و انستیتوی تحقیقات زیست محیطی در دانشگاه یونسی در سئول کره انجام شده است، سانسوریا توانایی خارج کردن فرمالدئید و بنزن از هوا را دارد.

سانسوریا به آسانی قابل رشد است و تقریباً غیر قابل تخریب است. آنها در هر دو نور بسیار روشن یا گوشه های تاریک خانه رشد میکنند. یک گیاه ایده آل برای گلدان های عریض، که به صورت دسته بندی شده بسیار عالی هستند و به همان اندازه در گلدان های تکی کف خانه و روی میز رشد می کند. این گیاهان همچنین مقاوم به خشکی هستند. دو نوع کم رشد وجود دارد، اما این موارد به ندرت در مراکز گیاهشناسی مشاهده می شود.

گیاهان سانسوریا نور غیرمستقیم اما ثابت را به خورشید مستقیم ترجیح می دهند. آنها می توانند با شرایط نور کامل خورشید سازگار شوند و همچنین در شرایط کاملاً کم نور زنده می مانند.

گیاهان سانسوریا ترکیبی از خاک های نرم و خوب زهکشی شده را ترجیح می دهند. این گیاه در خاکهای شنی به خوبی رشد می کند. خاک گلدان به همراه مقداری کم پوکه انتخاب کنید، که آب را در خود نگه نمیدارد و زهکشی خوبی دارد. یک خاک گلدان کاکتوس همه منظوره انتخاب خوبی است.

بگذارید خاک بین ابدهی ها خشک شود. در زمستان، میزان آب دهی را به ماهی یک بار یا هر زمان حس کردید خاک خشک شده است کاهش دهید. آب زیاد می تواند گیاه را از بین ببرد.

سانسوریا شرایط گرم را ترجیح می دهد و اگر در معرض دمای زیر 10 درجه سانتی گراد قرار گیرد، اذیت خواهد شد. گیاه را در مکانی قرار دهید که از سوز های باد سرد دور باشد. دامنه دما بین 20 تا  30 درجه بهترین حالت است.

با کود کاکتوس ملایم در طول فصل رشد یا کود مایع متعادل (کود 10-10-10) رقیق شده کود دهی کنید. در زمستان ها کوددهی نکنید.

هنگام کاشت، یک گلدان محکم را انتخاب کنید زیرا ریشه های قوی این گیاه می توانند گلدان های ضعیف را به راحتی خرد کرده و بشکنند. سانسوریا اهسته رشد میکنند و به ندرت نیاز به تغییر گلدان دارند، اما اگر به آفتاب فراوان داده شود، ممکن است به سرعت رشد کنند و سالانه نیاز به تعویض گلدان یا تقسیم دارند. تعویض گلدان این گیاهان را در بهار انجام دهید. هنگام تغییر مکان، همیشه از خاک گلدان را عوض کتید.

گیاهان سانسوریا را می توان در حین تعویض گلدان تقسیم کرد. روش دیگر، شاخه های جدیدی که از خاک بیرون می آیند را می توان از گلدان ها بیرون اورد و جداگانه کاشت. قلمه هایی را نیز می توان گرفت، اما تکثیر  با تقسیم بسیار ساده تر است.

تعداد زیادی از ارقام مختلف این گیاه وجود دارد. بعضی از آنها خیلی بلند نمی شوند و برخی دیگر رنگ متفاوتی از برگ ها دارند. گونه های مختلف گیاه سانسوریا به شکل زیر است:

• سانسوریا ‘Hahnii’ (گیاه سانسوریا پا کوتاه یا لانه پرنده) تا حدود 15 سانت قد میکشد. خوشه برگ های آن ترکیبی شبیه لانه پرنده تشکیل می دهد.
• سانسوریا cylindrica (گیاه سانسوریا مدادی یا سیلندری) دارای برگهای استوانه ای و سفت است که می تواند به چندین متر برسد. برگ های گیاه به صورت قوسی حول مرکز گیاه رشد میکنند.
• سانسوریا ‘Laurentii’ (گیاه سانسوریا ابلق) حاشیه برگهای زرد رنگی دارد. برای تکثیر این گیاه، باید به جای قلمه برگ ها از تقسیم گیاه استفاده کرد.
• سانسوریا ‘Twist’ دارای برگهای پیچیده که به صورت افقی با لبه های زرد رنگ راه راه دارند. قد آن حدود 35 سانت رشد می کند.
• سانسوریا ‘Bantel’s Sensation’ به طول تقریباً 1 متر است و دارای برگهای باریک با نوارهای عمودی سفید است.
• Sansevieria Desertii ، که گاهی اوقات چمن کرگدن نیز نامیده می شود، با برگهای آبدار به اندازه 30 سانت رشد می کند.

گیاه سانسوریا برای انسان، سگ ها و گربه ها نسبتاً سمی است. در صورت خوردن گیاه، ممکن است در انسان علائم کوتاه مدت از جمله درد دهان، ترشح بزاق و برخی حالت تهوع را ایجاد کند. در موارد نادر، می تواند یک واکنش پوستی ایجاد کند اما فقط در صورت خوردن آن سمی است. در گربه ها و سگ ها، بلعیدن می تواند باعث ترشح بیش از حد بزاق، درد، حالت تهوع، استفراغ و اسهال شود.