پرورش گل زعفران بهاری

در بسیاری از مناطق، گل های زعفران (Crocus spp.) ورود بهار را نشان می دهد. این شکوفه ها اغلب قبل از ظهور هر گل دیگری سر از برف بیرون میاورند. آنها در شرایط مختلفی از جمله محیط های جنگلی ، باغهای ساحلی و چمنهای حومه  شهری رشد می کنند. زعفران ها گیاهان چند ساله کم رشد و توده ای از خانواده زنبقیان (Iridaceae) هستند. رنگ های روی گل های لوله ای شکل شامل ارغوانی سیر، بنفش اسطوخودوس و زرد است. بیش از 80 گونه زعفران وجود دارد، اما بیشتر پیاز های موجود هیبرید هستند.

گل های زعفران اغلب برای اوایل بهار کاشته می شوند، البته انواع مختلفی نیز وجود دارد که در اواخر پاییز و اوایل زمستان شکوفا می شوند. زعفران های بهاری باید در اوایل پاییز کاشته شوند. آنها را در حدود عمق 10 سانتی زمین بکارید و با فاصله 5 تا 10 از یکدیگر از جهت جوانه رو به بالا بکارید. بعضی اوقات می توان گفت دشوار است که جوانه را پیدا کنید. اگر نمی توانید، بیش از حد نگران آن نباشید. گیاه به سمت نور رشد خواهد کرد. افزودن مقداری غذای پیاز به خاک باعث می شود گیاهان از تمام مواد مغذی مورد نیاز برای شروع استفاده کنند.

برای افزایش زمان گلدهی، گونه های مختلفی از زعفران را در باغ خود ترکیب کنید. علاوه بر این، کاشت آنها در جاهایی که با گیاهان دیگر پر شده اند و آن ها میتوانند شاخ و برگ خود را پنهان می کنند به طولانی شدن عمر گل ها کمک می کند و به زعفران ها فرصتی برای ذخیره انرژی برای فصل بعد می دهد. پس از داغ شدن هوا، زعفران ها به سرعت محو می شوند.

زعفران ها در آفتاب کامل بهترین رشد را دارند. اما از آنجا که آنها در اوایل سال گل میدهند، هنگامی که تعداد زیادی شاخ و برگ روی درختان وجود ندارد، نواحی که در تابستان سایه زده می شوند، معمولاً برای زعفران های بهاری مناسب هستند.

گیاهان زعفران pH خنثی 6 یا 7 را ترجیح می دهند و معمولاً در مورد نوع خاک سختگیر نیستند. اما یک خاک خوب زهکشی شده بسیار مهم است. مانند بسیاری از گیاهان پیازی، زعفران ها دوست ندارند در خاک خیس باشند، که می تواند باعث پوسیدگی آنها شود.

زعفران ها معمولاً گیاهانی با نیاز به نگهداری کم هستند. آنها دوست دارند در بهار و پاییز مرتباً آبدهی شوند. اگر پوشش برفی وجود نداشته باشد، پیاز ها در طول زمستان نیز به آب احتیاج دارند. با این حال، آنها در تابستان میخوابند و در این مدت خاک خشک تر را ترجیح می دهند.

آنها در سال هایی که زمستان هایی سرد دارند بهترین گل و شرایط را دارند. پیاز های زعفران به یک دوره 12 تا 15 هفته ای دمای سرد در حدود 0 تا 8 درجه سانتی گراد را نیاز دارند تا گل هایشان به وجود بیاید. رطوبت معمولاً مسئله ای نیست، اگرچه رطوبت بیش از حد می تواند منجر به پوسیدگی شود.

زعفران ها به کود زیادی احتیاج ندارند. آنها انرژی خود را در پیاز های خود ذخیره می کنند، به همین دلیل ضروری است که تا زمانی که شروع به زرد شدن نکنند، برگ ها را کوتاه نکنید. با این وجود، کود دهی با یک کود سبک در پاییز ایده بدی نیست.

تقسیم گیاهان زعفران شما لازم نیست. در بسیاری از مناطق، زعفران ها به نوعی کوتاه مدت هستند و ممکن است لازم باشد که هر چند سال یک بار آن ها را مجدداً کاشت کنید. با این حال ، اگر زعفران های شما وضع خیلی خوبی دارند و شروع به تکثیر کنند، در نهایت زمانی که دسته های انها متراکم تر شوند کمتر گل میدهند. اگر این اتفاق بیفتد، می توانید پیازها را هنگامی که برگ شروع به ریزش می کنند، جدا و تقسیم کنید. پیازها را حداقل 8 سانت از هم جدا بکارید یا کلا در یک مکان دیگر بکارید.

زعفران ها مستعد ابتلا به ویروس ها هستند که می توانند باعث ایجاد جوانه هایی موجدار و رگه دار شوند که از باز شدن ناکام هستند. هیچ درمانی برای بیماری های ویروسی وجود ندارد. در صورت حمله، گیاهان را برای جلوگیری از شیوع ویروس به بقیه گیاهان دور بریزید.

اما بزرگترین مشکل پیاز ها و گل هایی است که توسط سنجاب ها، گوزن ها، خرگوش ها خورده می شود. حیوانات دیگر، مانند راسو، هنگام جستجوی برای حشرات، پیاز ها را از داخل زمین خارج می کنند. مواد بازدارنده مایع وجود دارد که می تواند روی برگها پاشیده شود. همچنین می توانید قفس های سیمی برای محافظت از پیاز ها هنگام کاشت آنها را خریداری کنید. اگر فهمید گیاهان به طور مداوم آسیب می بینند، از استفاده از کود، که می تواند حیوانات را جذب کند، خودداری کنید. درعوض، سعی کنید زعفران های خود را با گل های نرگس که حیوانات از آنها متنفر هستند، بکارید.

انواع زیادی از زعفران برای پرورش وجود دارد، از جمله:

• زعفران زیبا (Crocus speciosus): این گونه در پاییز شکوفا می شود و دارای گلهای آبی بنفش با رگه های تیره است.
• زعفران سفید (Crocus atticus ‘Bowles White): این گونه در اوایل بهار گلهای سفید برفی با مرکزی زرد تولید می کند.
• زعفران هلندی (Crocus vernus ‘Pickwick’): گلهای این گونه به رنگ بنفش کم رنگ و تیره است و در بهار شکوفه می شود.
• زعفران Purpureus Grandiflorus (Crocus vernus ‘Purpureus Grandiflorus’): این گونه در بهار با گل های بنفش فراوان شکوفا می شود.
• زعفران سه رنگ (Crocus sieberi ‘Tricolor’): این گیاه در اواخر زمستان تا اوایل بهار شکوفا می شود و بر روی گلبرگهای خود نوارهای بنفش ، سفید و زرد دارد.