پرورش گل نرگس

گلهای با دوام نرگس یکی از آسانترین گیاهان برای رشد و محبوب ترین پیاز های گلدار بهاری است. اگر فکر می کنید در مورد گل نرگس همه چیز را می دانید، این را هم بدانید که بیش از 50 گونه و بیش از 25000 رقم یا هیبرید ثبت شده وجود دارد.

هیچ اطلاعاتی در مورد طول عمر گل نرگس وجود ندارد، اما یک گونه از پیازهای گل نرگس می تواند به راحتی از کسی که آنها را گیاه کاشته است بیشتر عمر کند.

پیاز ها را طوری بکارید که نوک جوانه رو به بالا باشد. قانون شصت می گوید که آنها را در عمقی برابر با 2 برابر عرضشان بکارید. 3 تا 12 سانت تقریباً مقدار درست است. می توانید در زمان کاشت کود پیاز به ان اضافه کنید تا پیاز ها شروع خوبی داشته باشند. هر زمان که خاک خشک شود آن را به خوبی آب دهید و آنها را سیراب کنید. باغبانان در آب و هوای گرم همچنین می توانند از پیاز های سرما داده شده استفاده کنند، اما آن ها سالانه رشد می کنند.

بیشتر آفات از گلهای نرگس به دور هستند. یک استثناء پشه نارسیس است که از جوانه های گل تغذیه می کند.

نرگس ها در آفتاب کامل تا سایه جزئی رشد می کنند. گل نرگس در آفتاب کامل بهترین گلدهی را دارد، اما سایه بهار کم احتمالا آن را زیاد اذیت نکند.

گیاهان نرگس pH خنثی تا کمی اسیدی خاک را از 6.0 تا 7.0 ترجیح می دهند. مانند اکثر پیاز ها، آنها به زهکشی عالی نیاز دارند وگرنه پوسیده می شوند. از آنجا که گیاهان نرگس می توانند سالها زنده بمانند، شما باید مکانی را پیدا کنید که خاک آن غرق ابی نباشد.

گل ها نرگس دوست دارند بهار و پاییز مرتباً آب داده شوند. اگر پوششی از برف وجود نداشته باشد، در این زمستان نیز پیاز ها به آب احتیاج دارند. حدود 3 تا 4 هفته پس از محو شدن گل ها، آبدهی را متوقف کنید. آنها در طول تابستان میخوابند و خاکی خشک تر را ترجیح می دهند.

اکثر نرگس ها برای تنظیم شدن شکوفه ها نیاز به یک دوره سرد دارند، اما بعضی از نژاد های نرگس در آب و هوای گرم رشد خواهند کرد، به خصوص اگر آب کافی داشته باشد. گونه های Jonquilla و Tazetta که شامل سفید کاغذی نیز می باشد، بومیان مدیترانه ای هستند که برای شکوفا شدن نیازی سرما ندارند.

گلهای نرگس بسیار خودکفا هستند، اما اگر خاک ضعیف دارید و یا گیاهان به اندازه ای که باید گل نمی دهند، در اولین ظهور برگها با غذای پیاز کود دهی کنید. هنگام گل دادند دوباره خیلی کم کوددهی کنید.

گل نرگس برای چندین دهه زندگی خواهد کرد و گل میدهد، بدون هیچ گونه تقسیم. اگر می خواهید پیازهای نرگس خود را تقسیم کنید، پس از پایان گلدهی آنها را از خاک بیرون بیاورید و سریعاً دوباره کاشت کنید.

اگر گلدان به اندازه کافی عمیق باشد که ریشه آنها پر شود ، نرگس ها می توانند تا مدت سه سال در گلدان رشد کنند.

1. گلدانی را انتخاب کنید که قطر 20 تا 30 سانت و حداقل 20 سانت عمق داشته باشد. هرچه عمیق تر بهتر، زیرا ریشه های گل نرگس دوست دارند در حدود 30 سانت پایین بیایند. اطمینان حاصل کنید که گلدان سوراخ های زهکشی دارد.
2. دو سوم گلدان را با خاک گلدان پر کنید.
3. پیاز ها را در اطراف گلدان قرار دهید، نزدیک به هم اما نه انقدری که به هم برخورد کنند، به طوری که نوک آنها دقیقاً زیر لبه گلدان قرار داشته باشد.
4. پیاز ها را به خوبی با خاک و آب بپوشانید.
5. ظرف را به مدت 12 تا 15 هفته در دمای خنک و جای تاریک قرار دهید که دمای آن به طور ثابت در حدود 5 تا 7 درجه سانتی گراد بماند. اگر می خواهید این کار را برای خودتان راحت کنید، ظرف را دفن کنید و در اوایل بهار آن را بیرون بیاورید.
6. هر زمان که خاک خشک شود ، آبدهی کنید.
7. بعد از دوره سرد شدن، ظرف را به محلی آفتابی اما خنک (12 تا 18 درجه) منتقل کرده و آبدهی را ادامه دهید.
8. هنگامی که برگ ها ظاهر شدند، گلدان را می توان به نور غیر مستقیم خورشید منتقل کرد، اما آن را خنک نگه دارید. درجه حرارت گرم باعث کاهش گل می شود.
9. هر زمان که خاک خشک شد، آبدهی را ادامه دهید.
10. می توانید پیازهای نرگس خود را بعد از گل دادن در گلدان بگذارید. ظرف را به محلی سایه دار منتقل کنید و هفته ای یک یا دو بار آب آن را ادامه دهید.
11. مقداری کود به آن بدهید.
12. هنگامی که برگها از بین رفتند، گلدان به پهلو قرار دهید و بگذارید خشک شود. سپس همه چیز را دوباره شروع کنید.
13. پیاز های نرگس کاشته شده می توانند به مدت دو تا سه سال در گلدان شکوفه بزنند، اما بهتر است آنها را به مکانی در زمین منتقل کنید و هر سال پیاز های تازه را بکارید.

13 نوع مختلف گل نرگس وجود دارد و آنها بر اساس شکل گل دسته بندی شده اند.

• ترامپت(Trumpet): قد شیپور وسط گل به اندازه گلبرگ هاست،در هر ساقه یک گل وجود دارد.
• شیپور بزرگ (Large-cupped): شیپور بیش از 1/3 طول گلبرگها طول دارد، یک شکوفه در هر ساقه.
• فنجان کوچک(Small-cupped): فنجان بیش از 1/3 طول گلبرگها نیست، یک گل در هر ساقه.
• دوبل (Double): شیپور و گلبرگ ها خوشه ای هستند، یک یا چند گل در هر ساقه.
• Triandrus: گلها دارای شکل زنگ مانند آویزان هستند که معمولاً دو یا چند شکوفه در هر ساقه وجود دارد.
• Cyclamineus: گلبرگهای خمیده شده به پشت، یک گل در هر ساقه.
• Jonquilla: گلهای کوچک و معطر با گلبرگهای مسطح و برگهای باریک ، یک تا سه شکوفه در هر ساقه.
• Tazetta: خوشه های معطر گلها معمولاً با بیش از سه شکوفه در هر ساقه ، برگ و ساقه از حد معمول گسترده تر هستند.
• Poeticus: گلبرگهای سفید خالص یک شیپور چین خورده.شیپور ها به طور کلی دارای مراکز سبز رنگ و دور رنگ زرد و لبه های رنگ قرمز و معمولاً یک شکوفه معطر در هر ساقه هستند.
• Bulbocodium: گلبرگهای کوچک و یک شیپور شکل “دامن حلقه ای” دارند.
• Split-cupped: شیپور معمولا تا نیمه تقسیم می شود.
• متفرقه: اینها در دسته های دیگر از جمله هیبریدهای بین تقسیم بندی قرار نمی گیرند.

گونه ها ، گونه های وحشی و هیبریدهای وحشی:

ارقام زیادی در هر بخش وجود دارد. در میان محبوب ترین گونه ها موارد مورد علاقه به صورت زیر است:

• “استاد هلندی(Dutch Master)”: زرد کلاسیک، قابل اعتماد، شکوفه زودرس (بخش Trumpet )
• “چشم قرقاول(Pheasant’s eye)”: گلبرگهای سفید ، شیپور زرد با لبه قرمز ، معطر (بخش Poeticus)
• “شادابی(Cheerfulness)”: شکوفا های متعدد با گلبرگ های کم رنگ و شیپور موجدار (بخش Double )
• “طلای فوریه(February Gold)”: زرد روشن با گلبرگهای خم شده به سمت پشت، شکوفه زودرس، انتخاب مناسبی برای آب و هوای گرم (بخش Cyclamineus )
• “رز معطر (Fragrant rose)”: گلبرگهای سفید با شیپور صورتی ، عطر گل رز (بخش large-cup)